Uiteraard ben ik geen expert in polls en statistieken. Na de eerste vier weken lockdown ontstond de intentie om te polsen hoe mijn omgeving de coronatijd ervoer. Wat misten mensen het meest? Welke lessen trokken ze uit de plots veranderde situatie? Ja, menselijk gedrag interesseert me uiteraard mateloos.
Verandering brengt weerstand met zich mee. We houden er niet van om plots uit onze comfortzone gehaald te worden. Het vraagt veel energie en niet iedereen geniet evenveel veerkracht om verandering als een leerproces te zien.
Toch geloof ik dat er buiten onze comfortzone een potentieel ligt van nieuwe positieve inzichten die onze zelfkennis ten goede komen: wie ben ik, wat kan ik, wat wil ik?
Eigenlijk is het effect van de lockdown een beetje te vergelijken met het effect van zuivere coaching volgens ICF standards: je treedt buiten je bekende manier van denken waardoor perceptieverruiming ontstaat.
Nu ja… coaching behelst uiteraard veel meer. Ik denk al maar aan: 1) Voor coaching kies je zelf 2) je wordt uitgedaagd op een tailormade, professionele, veilige en vertrouwelijke manier 3) het werkt resultaat- en toekomstgericht 4) je hebt een co-creatieve coachende partner tijdens het leertraject 5) je draagt zelf verantwoordelijkheid over je wil tot persoonlijke ontwikkeling.
Terug naar de resultaten van de poll dan.
De enquête werd ingevuld door 191 personen in periode tussen 8 april en 22 april en gebeurde anoniem. Ondertussen veranderde er weer heel wat. Wanneer ik dit artikel schrijf, is het 6 juni. Over twee dagen mag de horeca de deuren weer openen bijvoorbeeld. Gaan zij die aangaven dat ze de horeca misten, als eersten weer op restaurant en café?
Het is interessant om na te gaan hoe de gegeven antwoorden van april vandaag klinken. Hoe is dat voor jou? Wat leer je hieruit?
Wie nam deel?
Totaal aantal inzendingen: 191
Leeftijd tussen 12 en 18 jaar: 5,3%
Leeftijd tussen 18 en 25 jaar: 1,1%
Leeftijd tussen 25 en 35 jaar: 4,8%
Leeftijd tussen 35 en 45 jaar: 7,5%
Leeftijd tussen 45 en 55 jaar: 43,3%
Leeftijd tussen 55 en 65 jaar: 25,1%
Leeftijd tussen 65 en 75 jaar: 11,8%
Leeftijd boven 75 jaar: 1,1%
Verdeling man-vrouw: 24%-76%
Sommige vragen werden niet door iedereen beantwoord. Soms waren meerdere antwoorden mogelijk. De kwalitatieve antwoorden heb ik naar ingeschatte relevantie opgedeeld per thema.
De eerste maand in lockdown leek voor velen een avontuur met veel positieve aspecten. Onthaasting en rust bleken welgekomen en dat zette mensen aan het denken. De opgelegde beperking van sociale contacten woog de eerste weken van de lockdown meer door dan de financiële onzekerheid.
Wie eerder een beetje angst dan stress ondervond was doelgroep 55+, hoewel uit de algemene resultaten geen hoge scores blijken qua stress of angst.
Zowat de helft van de ondervraagden vonden weinig positiefs aan de lockdown.
In de supermarkten merkte ik aanvankelijk veel solidariteit. Na week 6 echter percipieerde ik de supermarktomgeving al een stuk zenuwachtiger. De social distance werd vaak niet gerespecteerd en het geduld leek op. Nochtans was er geen tekort aan wc-papier meer…
Dan popt de bedenking op: hoe lang kunnen we plots veranderde contexten aan en welke parameters zorgen ervoor dat solidariteitsgevoel shift naar ‘ikke eerst’?
Hoe was dat voor jou?
Leve de vriendschap! Leve de verbondenheid! We blijven sociale wezens, dat is duidelijk.
De verboden lockdownfeestjes, clandestiene familiebezoekjes… Sommigen hadden er veel voor over om het groepsgevoel in stand te houden. De meesten doorstonden het opgelegde isolement volgens de strikt opgelegde regels.
We vonden creatieve manieren om met elkaar in contact te treden. We verzonden bloemen en geschenkjes naar elkaar, zetten video chats op voor groepen, creëerden tijdelijke tradities om te Skypen en Zoomen, volgden webinars, kregen online les wiskunde…
Uit de enquête blijkt dat er tussen 8 en 22 april weinig invloed ondervonden werd op schoolgebied. De paasvakantie speelt wellicht een rol hier.
De meeste invloed werd ondervonden op vlak van vriendschap, werk en mentale gezondheid.
In lockdown groeide het besef dat niets vanzelfsprekend is en hoe belangrijk een goede gezondheid is.
Welk besef groeide bij jou tijdens lockdown? In welke mate is dat besef vandaag nog steeds actief?
De meeste ondervraagden wensten terug naar ‘het normaal’ te gaan.
Mag hieruit geconcludeerd worden dat ze dankbaar zijn voor hun leven zoals het was vòòr lockdown?
We zijn weer ettelijke weken verder. Voor sommigen herneemt ‘het normale leven’. Voor anderen is het zoeken naar nieuwe paden en het leren omgaan met gemis.
Covid-19, dat minuscuul organisme, gaf onze samenleving een dreun van jewelste die nog steeds verder dijt.
Er bestaan ondertussen veel uitgebreidere en professionele enquête-resultaten rond dit thema. Ik denk maar aan de wekelijkse poll van Universiteit Antwerpen die ik trouw invul.
Toch ben ik dankbaar voor zoveel reacties op dit spontane initiatief dat ik lanceerde begin april. Het betekende voor mij een fijne afleiding en extra bezigheid in coronatijd. Het gaf me een gevoel van verbondenheid.
Ik wens jullie allen veel energie, creativiteit, geluk en veerkracht toe zodat de coronatijd als een leerrijk moment met enkele positieve aspecten kan gepercipieerd worden!